Buğulu

Bağımlı olduğum kadar özgür,

Özgür olduğum kadar bağımlıyım

Sana, sen, seni..,

Görünmez zincirler iliştirilmiş değil,

Ve zincirler üst üste konup üzerine bir kilit vurulmuş değil.

Bedenim seninle çerçevelenmiş de değil

Görünmez bulutunda dökülmeyi de beklemiyorum sabırsızca.

Ama sen de nefesinin kafesindesin sanki

Buğulu ve buzlu bir cam gibi aynı...

İçeriden buharlanmış ama, üzerini sıyıramıyorum!

Yer yer bir el geliyor içerideki hapis senden

Sıyırıyor, sıyırıyor..

Netleşiyor, bir parçası

Artık görebilirim!

Gitmek ve gitmemek arasında geçirdiğim sürede;

Hem el kaybolmuş,

Hem de sildiğin yer geri buğulanmış!

Kapıya iki kez tıklatmak gibi nazikçe,

Vurup kaçıyorum kafesinin camına

Üzüntülü, korkak;

Çukurlara çokça basmış halimle, birden..

El yaklaşıyor içeriden önce

Sonra, çalanın kaçtığını hisseden bir tereddüt...

El duruyor.

Duruyor.

Çalınmıyor cam bir daha,

Kapı tıklatırcasına

Nazikçe

İki kez...

El bekliyor.

İçine kapanıp vazgeçiyor.

Bir çukurun açılmasını beklemeye başlıyor.

Çukurdan tıkırtıları duyamaz!

Çelimsiz ve bırakıcı tıkırtıları...