Mızmız Yapraklar

       

Sen, yalnız bir ağaçsın

Ağaç...

Karşıdaki boş arazide tek başına, 

Mahzun bir ağaç...

Hırçınsın,
Kollarını uzatmışsın dört yana, birine dokunabilmek umuduyla
Ama
Kimse yok...
Farkında değilsin.

Yalnızsın,
Sanki sürülmüşsün gibi
Ya da sürüklenmiş, ayakların topraklı

Uzun ve fırtınalı bir akşam yemeği ve masum sevişmelerden geçmiş gibi yüzün...
Hasta bir adamın ölmeden önceki beş saniyesi kadar içli ve beyaz, tenin...

Başın dik,
Ama gövden yara izleriyle dolu
Sarılmış ellerin izleri var,
Tutkulu ve arzulu...
Ama bırakıp gidici...
Tırnaklarıyla kazıyarak, senden bir parçayı da sökerek gitmiş gidenler...

Ağaç...
Sen,
Yalnız bir ağaçsın...
İçindeki kederle varsın
Tenine konan bir kelebekle yok olacaksın.

Ağaç...